1) Մեծ սիրո գաղափարը:
Թափառական, ծպտուկ և գիշերային կյանք վարող երիդասարդը, որը հարոիստ տների կողոպուտով էր զբաղվում և ամենաբարդ կողպեքներ բացում, ամենա ճարպիկ գողի համբավ ուներ սնապարծ էր, բայց ոչ չարամիտ և այս ամենը նրա համար արվեսի պես մի բան էր համարում, կարող էր անկեղծ սիրել։ Դա այն մեծ և անկեղծ սերն էր, որ ուժ էր տալիս այս պարզամիտ տղային ապրելու ուժ տալիս և փախնում բանտից։
2)Վրեժի և սիրո կոնֆլիկտի խաղաղ լուծումը:
Դառն էր նրա հիյասթափությունը` նրա նշանածի Վաիլիկի հանդեպ, որ իրեն դավաճանել էր մի ուրիշ երիդասարդի հետ և մատնել իրեն։ Իր առավելության զգացողությանն ախոյանի ու արհամարնքը սիրած աղջկա հանդեպ, թուլացրեցին նրա մեջ վրեժի գաղափարը,իսկ դա վրեժի և սիրո կոնֆլիկտն էր, որում ամեն դեպքում հաղթեց մեծ սերը ետ պահեց նրան արյունահեղությունից։Թեև կորցրել էր իր միակ հարազատ էակին, ու կյանքը նրա համար այլևս անիմաստ էր, նրա համար հանգուցալուծումը եղավ ետ վերադառնալ բանտ ինքնակամ։
3)«Մեծագին ադամանդի» կանացի հոգեբանության գեղարվեստական մարմնավորումը:
Վասիլիկը, նա վտիր դեմքով ու թջուկ մազերով արտակարգ արդուզարդերով մի աղջիկ էր։ Նշանածի սարսափն ու փառքը, նրան աներկյուղ էին դարձրել, կարող էր լինել ամեն տեղ, անմատչելի էր և դա էլ ավելի հրապոիրիչ էր դարձնում նրան, թեև լվացարարի աղջիկ էր կյանքը գիշերային մթության մեջ, Սերը սկում է գիշերը և ավարտվում գիշերը, չէ որ նշանածը գիշերներն էր գալիս իրեն հյուր, իսկ նա էլ գրկաբաց էր դիմավորում նրան։ Լուսնյակ գիշերներն էին նրանց ուղեկիցը և այդ սերն էր, որ ամեն անգամ նորովի էր իր գույներով և դյութական անուրջներով հանգեցնում նրանց բոլոր հանդիպումները։ Նա երջանիկ էր։ մեկը որ սիրում էր կյանքի բոլոր վայելքները,
ցուցամոլ էր, փակվել մթության խավարի մեջ, ինչպես ադամանդը տուֆում ու չցուցադրվել։ Դա արդեն նրա համար չէր։ Նա ձգտում էր հանդիսատեսի, պետք էին իրեն այդ արձագանքները։ Իսկ մի թե դա հնարավոր էր այն ներքին և լոին ներդաշնակության մեջ, որ ապրում էր իր սիրեցյալի հետ։ Դե իհարկե նման մարդկանց մոտ երկար երկար չէր կարող շարունակվել։ Բաժանումը անխուսափելի էր, իսկ դավաճանութթյունը արդարացված նման կերպարի համար ինչպիսին Վասիլիկն էր։
Հետազոտական աշխատանք
1) Նովելների ավարտը. գրողին հաջողվե՞լ է հիմնավորել նմանօրինակ ավարտը:
Կարծում եմ, այո, դա ապացուցում է տղայի մեծահոգի և արժանապատիվ մարդ լինելը։
2) Ինչպիսի՞ ավարտ էիք գուշակում:
Կարծում էի վիրավորանքն ու վրեժի ծարավը կհաղթի,կսպանի և նոր կբանտարկվի։
3) Ինչպիսի՞ ավարտ կգրեիք:
Այս ավարտը ինձ գոհացնում է։
Թափառական, ծպտուկ և գիշերային կյանք վարող երիդասարդը, որը հարոիստ տների կողոպուտով էր զբաղվում և ամենաբարդ կողպեքներ բացում, ամենա ճարպիկ գողի համբավ ուներ սնապարծ էր, բայց ոչ չարամիտ և այս ամենը նրա համար արվեսի պես մի բան էր համարում, կարող էր անկեղծ սիրել։ Դա այն մեծ և անկեղծ սերն էր, որ ուժ էր տալիս այս պարզամիտ տղային ապրելու ուժ տալիս և փախնում բանտից։
2)Վրեժի և սիրո կոնֆլիկտի խաղաղ լուծումը:
Դառն էր նրա հիյասթափությունը` նրա նշանածի Վաիլիկի հանդեպ, որ իրեն դավաճանել էր մի ուրիշ երիդասարդի հետ և մատնել իրեն։ Իր առավելության զգացողությանն ախոյանի ու արհամարնքը սիրած աղջկա հանդեպ, թուլացրեցին նրա մեջ վրեժի գաղափարը,իսկ դա վրեժի և սիրո կոնֆլիկտն էր, որում ամեն դեպքում հաղթեց մեծ սերը ետ պահեց նրան արյունահեղությունից։Թեև կորցրել էր իր միակ հարազատ էակին, ու կյանքը նրա համար այլևս անիմաստ էր, նրա համար հանգուցալուծումը եղավ ետ վերադառնալ բանտ ինքնակամ։
3)«Մեծագին ադամանդի» կանացի հոգեբանության գեղարվեստական մարմնավորումը:
Վասիլիկը, նա վտիր դեմքով ու թջուկ մազերով արտակարգ արդուզարդերով մի աղջիկ էր։ Նշանածի սարսափն ու փառքը, նրան աներկյուղ էին դարձրել, կարող էր լինել ամեն տեղ, անմատչելի էր և դա էլ ավելի հրապոիրիչ էր դարձնում նրան, թեև լվացարարի աղջիկ էր կյանքը գիշերային մթության մեջ, Սերը սկում է գիշերը և ավարտվում գիշերը, չէ որ նշանածը գիշերներն էր գալիս իրեն հյուր, իսկ նա էլ գրկաբաց էր դիմավորում նրան։ Լուսնյակ գիշերներն էին նրանց ուղեկիցը և այդ սերն էր, որ ամեն անգամ նորովի էր իր գույներով և դյութական անուրջներով հանգեցնում նրանց բոլոր հանդիպումները։ Նա երջանիկ էր։ մեկը որ սիրում էր կյանքի բոլոր վայելքները,
ցուցամոլ էր, փակվել մթության խավարի մեջ, ինչպես ադամանդը տուֆում ու չցուցադրվել։ Դա արդեն նրա համար չէր։ Նա ձգտում էր հանդիսատեսի, պետք էին իրեն այդ արձագանքները։ Իսկ մի թե դա հնարավոր էր այն ներքին և լոին ներդաշնակության մեջ, որ ապրում էր իր սիրեցյալի հետ։ Դե իհարկե նման մարդկանց մոտ երկար երկար չէր կարող շարունակվել։ Բաժանումը անխուսափելի էր, իսկ դավաճանութթյունը արդարացված նման կերպարի համար ինչպիսին Վասիլիկն էր։
Հետազոտական աշխատանք
1) Նովելների ավարտը. գրողին հաջողվե՞լ է հիմնավորել նմանօրինակ ավարտը:
Կարծում եմ, այո, դա ապացուցում է տղայի մեծահոգի և արժանապատիվ մարդ լինելը։
2) Ինչպիսի՞ ավարտ էիք գուշակում:
Կարծում էի վիրավորանքն ու վրեժի ծարավը կհաղթի,կսպանի և նոր կբանտարկվի։
3) Ինչպիսի՞ ավարտ կգրեիք:
Այս ավարտը ինձ գոհացնում է։
Комментариев нет:
Отправить комментарий