Վերածնունդը որպես քաղաքական և հասարակական աշխարհայացք ձևավորվել է Իտալիայում և որպես հասկացություն առաջին անգամ այն օգտագործել է տասնվեցերրորդ դարի իտալացի նկարիչ ու ճարտարապետ Ջորջո Վազարին։Իտալական վերածնունդը բաժանվում է երկու շրջանների
.նախավերածնունդ(պրոտոռենեսանս)–
.վերածնունդ(ռենեսանս)–
ռենեսանսը իր հերթին բաժանվում է երեք շրջանների
առաջինը վաղ վերածնունդ ( տասնչորսից– տասնհինգ)
երկրորդը բարձր վերածնունդ(տասնհինգերորդ դարի վերջ– տասնվացերրորդ դարի սկիզբ)
երրորդ ուշ վերածնունդ(տասնվեցերրորդ դար)
Վերածննդի հիմնական գծերն են
առաջին մարդու անհատապաշտական ձգտումների իմաստավորում և խորացում
երկրորդ անտրոպոցենտրիզմ(մարդակենտրոնություն)
երրորդ գեղարվեստական և գիտական ճանաչողության միացում
չորրորդ հումանիզմ(մարդասիրություն)
Վերածննդի ժամանակաշրջանի կարկառուն ներկայացուցիչներից է Փիլիպո Բռունելեսկին,Ջովաննի Բելիննին,Սանտրո Բոտիչելին, Դոնատո Բրամատեն, Ռաֆաելը, Պետրուցցի, Սանագալլո։
հազարհինգհարյուր երեք թվականին Լեորանդոն ստեղծում է ֆլորենտացի մեծահարուստ Ջոկոնդայի դիմանկարը։
Մոնալիզայի կերպարը վճռական քայլ էր վերածննդի դիմանկարչական արվեստի զարգացման մեջ,այն իրենից ներկայացնում է բանականության ու զգացմունքների և ապրումների միասնության ամբողջականությունը։Իսկ օրինակ Միքելանջելո Վուոնառոտին իր օժտվածությունը դրսևորեց գեղանկարչթյան ,քանդակագործության և ճարտարապետության մեջ։Միքելանջելոյի աշխատանքներից են «Ահեղ դատաստան»,«Սիքստինյան կապելլա», քանդակագործության մեջ հայտնիներից են «Դավիթը»,«Պիետան»,«Ողբ առ ՔՐԻՍՏՈՍ»,«Գիշեր»,«Ցերեկ», «Առավոտ» և այլն։
Ուշ վերածննդի արվեստագետները հրաժարվեցին հումանիստական գաղափարներից օգտագործելով միայն մեծ նկարիչների ոճը՝մանեռան,որը հետագայում դաձավ նոր ուղղություն
Комментариев нет:
Отправить комментарий